Musea hebben het ook niet makkelijk…
Het artikel van Willem Huberts in het bibliotheekblad heeft de branche niet echt op zijn grondvesten doen schudden. Er is hier en daar wat over geschreven en dat is het wel, ook in de wandelgangen blijft het stil, op wat meewarig hoofdschudden na. Zijn we zo zelfverzekerd dat we ons van deze collectieve belediging niks aantrekken of komen we inderdaad moeilijk in beweging?
Eén troost: in de museumwereld is het volgens mij niet veel beter gesteld. In het NRC van vorige week stond al een beetje een knorrig artikel waarin vier museumdirecteuren roepen dat het allemaal anders moet maar ze wekken niet de indruk zelf precies te weten hoe dan. Ik vond het eigenlijk wel geruststellend om te lezen want op de een of andere manier dacht ik dat ze daar veel verder waren. Maar ook in de museumwereld zijn ze op zoek naar wie hun doelgroep is (citaat Wim Pijbes: “ik heb maar één doelgroep, dat zijn mensen van alle leeftijden”), naar hoe ze hun collectie beter toegankelijk kunnen maken en naar hoe ze invulling moeten geven aan hun cultureel ondernemerschap.
Waarschijnlijk ben ik op het verkeerde been gezet omdat veel musea van die geweldige websites hebben. Maar het web 2.0 maakt nog niet echt deel uit van het collectieve bewustzijn van museummedewerkers. Daarom is de branche nu bezig met een eigen 23-dingen project, ontwikkeld door o.a. Marie-José Klaver. Het lijkt erg op “onze” dingen, maar dan net even anders. En vorige week vond in de Hermitage het Symposium Kom je ook? plaats, een Bijeenkomst over innovatie en participatie in kunst, cultuur en erfgoed, georganiseerd door Mediamatic. Als je naar het verslag kijkt ziet het er allemaal erg gelikt en hip uit, maar als je de verslagen van de sprekers leest worstelt de branche met de bekende vragen en lopen de medewerkers tegen dezelfde dingen aan als wij. “Ik wil wel, maar mijn collega’s niet”, “ik wil wel maar ik heb geen tijd om al die dingen bij te houden”,”verkwanselen we onszelf niet op deze manier?” en “daar zijn wij toch niet voor?”.
Kortom: ook daar zijn ze er nog lang niet en die worsteling klinkt veel zwaarder dan die van ons. Ook wel eens lekker om te zien dat we niet de enige zijn. Met dank overigens aan Babette voor de attendering.
Herkenbaar inderdaad. Er zijn veel parallellen tussen musea, kranten, bibliotheken, archieven, enz. Eigenlijk tussen alle organisaties die het vroeger moesten hebben van het fysieke product of gebouw, toen noodgedwongen meemoesten met digitale ontwikkelingen en nu de balans daarin niet goed meer weten te vinden.
Ook daarom is het altijd goed om te kijken hoe andere sectoren oplossingen zoeken (en soms vinden) We kunnen veel leren van elkaar.
Ik heb me vooral mateloos geërgerd aan de opmerking dat we met een overschot aan vrouwen zouden kampen. Wat een onzin!
Heb het artikel overigens zelf niet gelezen, maar alleen jouw excerpt.
Eén van Huberts teamleiders is in ieder geval flexibel; die werkt nu voor ons en dat is volgens mij niet voor niets!
@Edwin,
We kunnen inderdaad veel van elkaar leren en ik vind het altijd leuk om over de schutting te kijken. (over elke schutting trouwens 🙂
@Festina,
Het artikel is hier te lezen: http://drop.io/verandering.
Goed dat jij een nieuwe collega erbij hebt, maar wel sneu voor de bibliotheek Nijmegen. Het zijn toch vaak de “goeien” die als eerste weggaan.
Heb je gezien dat de heer H. in het nieuwste nummer van Bibliotheekblad alweer aan het woord is? Het lijkt daarin (opnieuw) net alsof hij nog gewoon in functie is. Ik vind dat wel een beetje merkwaardig en vraag me af waarom ‘ons’ blad dat zo aanpakt. Het lijkt een soort partij kiezen, wat ik op zich prima vind, maar zeg het er dan even bij.
Ja, ik zag het. Het is een rare toestand, ik vermoed dat het interview tussen die twee heren eerst gemaakt is en dat hij naar aanleiding daarvan zelf een artikel heeft geschreven. In dit laatste stuk krijgt hij redelijk weerwoord van Reusink en misschien was hij bang dat zijn mening niet duidelijk genoeg naar voren kwam of zo?
Ik denk niet dat het partij kiezen is van het Bibliotheekblad, eerder een vorm van onzorgvuldigheid.
Waarbij je je kunt afvragen in hoeverre onzorgvuldigheid niet ook een vorm van partij kiezen is.
Voor mij lijkt het er een beetje op dat de heer H. met met zijn enthousiasme over het plan van Bruijnzeels en Meijer voor een ‘Library School’ en zijn ‘En voorts ben ik van mening dat Bibliotheekblad behouden moet blijven’ alvast aan het solliciteren is naar een nieuwe functie, wat uiteraard zijn goed recht is.
Ha, zo had ik het nog niet gezien. Maar dat klinkt heel plausibel. Heb alleen zo’n idee dat het een averrechts effect gaat hebben.