Two roads diverged in a wood, and I–
I took the one less traveled by, 
And that has made all the difference

Afgelopen donderdag heb ik een Tour d’horizon gemaakt. Een excursie die ProBiblio organiseerde voor de leden van zijn programma-groepen. Ik zit in de programmagroep Bibliotheekfuncties namens de Bibliotheek Bollenstreek.

Het was een  interessante dag, waarop Frank Tazelaar van Literair Productiehuis Wintertuin het project Het nieuwe lenen uitlegde, de directeur van de Hortus vertelde hoe hij een organisatie laat bloeien met maar 30% subsidie en waar bureau GFK (veel) cijfers presenteerde over ontwikkelingen in het boekenvak. Kortom: interessant, informatief en inspirerend. En er kon nog genetwerkt worden ook.

En toch was niet eens de helft van de genodigden komen opdagen. De dag was ruim op tijd aangekondigd (in maart of april) maar blijkbaar hadden veel mensen een belangrijkere afspraak. En dat kan natuurlijk. Maar het viel me wel op dat toen de excursie tijdens onze laatste bijeenkomst ter sprake kwam (in de zin van “vergeten jullie je niet aan te melden”) diverse mensen vroegen of er niet meer informatie was over het programma. “Wat gaan we precies doen?” en “Wat is de bedoeling?” en dat klonk meer alsof ze geen zin hadden om tijd te investeren in iets dat niet meteen resultaat heeft.

Maar lieve mensen: DAAR GAAT HET NOU NET OM bij innovatie. Dat je je verdiept in iets wat je nog niet kent. Dat je energie stopt in iets waarvan je niet van tevoren weet wat het oplevert.

Even los van deze ene dag: waar komt toch dat benepene in onze branche vandaan? Dat niet verder willen kijken dan je neus lang is? Dat alleen maar iets nieuws willen beginnen als het in drievoud beschreven is of ergens anders zijn nut bewezen heeft? Ik weet van een bibliotheek-excursie die is afgeblazen omdat het programma teveel “leuke” onderdelen bevatte volgens de potentiële deelnemers. Hoezo, kortzichtig?

Je MOET af en toe je horizon verleggen, even een stapje terug doen. Even in iemand anders’ schoenen gaan staan. Om daarna weer met een frisse blik naar je eigen bezigheden te kunnen kijken. En dan maakt het niet uit of je op reis gaat  met Bibliotheekblad, bij Piet Hein Eek gaat kijken of in Zwolle bier gaat drinken.  Doe iets. Zoek nieuwe informatie,  verdiep je in nieuwe methoden en luister naar andere mensen. Zo kom je verder, zo bereik je nieuwe wegen. Blijf in beweging, want stilstand is achteruitgang. En dat moeten we ten alle tijden voorkomen. Zeker nu.

Het citaat aan het begin komt overigens uit het gedicht The road not taken van Robert Frost. Van hem is ook de volgende onvergetelijke zin: The middle of the road is where the white line is – and that’s the worst place to drive.