Het ultieme Coronakunstwerk: fotograaf Kadir van Lohuizen rijdt door een uitgestorven Amsterdam en filmt de lege straten. De zon schijnt, de stad ligt er schitterend bij maar de mensen ontbreken. Tijdens die hele rit zijn er 3 fietsers te zien en af en toe zie je een verdwaalde voetganger op het trottoir, maar verder nergens mensen. En geen auto’s.

Nou is de stad op zondagochtend om 8 uur altijd wel leeg, maar niet zó leeg. In normale tijden zijn er altijd wel taxi’s die over de trambaan scheuren en vuilnismannen en schoonmaakploegen. Nu niks van dat alles. Van Lohuizen benadrukt dat ook nog eens in zijn commentaar: “Amsterdam Museum, ook dicht”. In zijn introductie op het filmpje noemt hij het een hommage aan Ed van der Elsken en zijn film ‘My Amsterdam’ (of eigenlijk ‘Een fotograaf filmt Amsterdam’). Die film uit 1983 begint met zo’n zelfde tocht door een verlaten stad, ook versneld afgespeeld, maar is daarna vooral een liefdesverklaring aan de mensen in die stad. Hij filmt de mensen onbekommerd en soms erg uitgebreid. Op de meeste beelden is de stad alleen maar een decor en zie je hoogstens aan een bordje bij de tramhalte waar het is. De film is hier in zijn geheel terug te zien, hij duurt bijna een uur. En op youtube zijn er veel verschillende fragmenten terug te vinden. Je hoort dan ook diezelfde nerveuze dwarsfluit, die daar ook veel te hard klinkt.

Ik vind het een prachtige film, die van Kadir van Lohuizen. En ja, de mensen houden zich steeds minder aan de lockdown-regels, en die lege straten zullen een uitzondering worden. Maar ze zijn nu wel vastgelegd. Voor de eeuwigheid.

Voor wie zich afvraagt waarom ik weet hoe Amsterdam er op zondagochtend bij ligt: ik woonde er 30 jaar lang. Voordat ik naar Roermond verhuisde.