De kracht van de bibliothecaris, #blogkermis
“Wat is de kracht van een bibliothecaris?” is de vraag van de nieuwe blogkermis die is opgezet door Storiesguy. Ik werd er door een aantal mensen op geattendeerd, met het blogmotto Vindt dat bibliothecarissen veel te weinig voor zichzelf en hun eigen vak opkomen vraag ik daar waarschijnlijk ook om.
Volgens mij is de kracht van de bibliothecaris, de bibliothecaris zelf. Zijn kennis en zijn persoonlijkheid. Een bibliotheek bestaat niet zonder bibliothecaris, zelfs een onbemande bibliotheek heeft een bibliothecaris nodig want iemand moet toch zorgen dat die collectie er komt.
Een bibliothecaris moet in twee dingen goed zijn: hij moet sociaal handig zijn en hij moet zijn collectie goed kennen. Met sociaal handig bedoel ik niet alleen dat je veel mensenkennis moet hebben, je moet immers in een heel kort gesprekje snel kunnen inschatten wat het niveau van de vraagsteller is, maar je moet je ook in hem kunnen verplaatsen zodat je een antwoord geeft dat aansluit bij dat niveau. Bij een inloopochtend over ereaders en iPads benader je de oude dame die een iPad heeft gekregen van haar kinderen anders dan die oudere jongere die zich aan het oriënteren is op ereaders voor op vakantie en een dyslectisch kind dat zuchtend om een “leuk boek” vraagt krijgt een ander antwoord dan een fanatiek lezertje.
Je collectie goed kennen ligt voor de hand. Daarmee bedoel ik niet alleen dat je weet wat je zelf aan collectie hebt staan, maar ook (juist) wat er NIET staat. En dat je weet hoe je daar aan kunt komen. Niet alleen aan boeken (op papier of digitaal) maar aan alle vormen van informatie. En dat je niet alleen weet dat je het hebt, maar dat je er ook mee om kunt gaan. Het dyslectische ADHD jongetje krijgt een ander boek mee dan een dyslectisch paardenmeisje.
De bijdrages op de Blogkermis komen tot nu volgens mij niet uit de openbare bibliotheekwereld, als je in een universiteitsbibliotheek werkt zijn je bezoekers veel minder divers en kun je sneller inschatten wat voor niveau de vraagsteller heeft maar ook dan moet je sociaal handig zijn lijkt me.
Een onmisbare eigenschap voor elke bibliothecaris is nieuwsgierigheid. Je moet nieuwsgierig zijn naar wat de vraagsteller drijft en je moet nieuwsgierig zijn naar wat er om je heen gebeurd. Je moet een open oog hebben voor ontwikkelingen in de maatschappij (op ieder vlak) zodat je daar in je collectie en in je werk rekening mee kunt houden.
Met de vraag “is iedereen zijn eigen bibliothecaris” die ik ook voorbij zag komen kan ik niet zoveel. Ik denk dat mensen net zozeer hun eigen bibliothecaris zijn als hun eigen dokter. Je probeert ‘ns wat en als je er zelf niet uit komt ga je naar het spreekuur. Dat is niet specifiek beroepsgebonden.
Ter afsluiting voor degenen die Conan the librarian niet kennen: ’t is een klassieker…
(Ik stelde m’n vraag eerst onder een andere blogpost, sorry, ik ben het een beetje kwijt hoe dat ook alweer gaat met bloggen 😉 Hier is hij nogmaals.)
Snap jij dan waarom men in de OBA voor de front-office (waar toch de meeste vragen gesteld worden) geen mensen wil aannemen met meer dan een vmbo-diploma?
‘ben je in het bezit van een havo, mbo of hbo diploma, of studeer je nog? Dan heeft het geen zin om te solliciteren!’
Hier na te lezen: http://bit.ly/pB2nfg
Voor mij is dit volstrekt onbegrijpelijk. Al die hoogopgeleide bibliothecarissen zijn achter de schermen ongetwijfeld nuttig, maar daar komt de klant niet met zijn vraag.
Dit is zo te zien een functie “aan de balie”, je schrijft leden in en ruimt boeken op. Dat is in wel meer bibliotheken een functie op vmbo niveau.
Ik ga er van uit dat aan het inlichtingenbureau wel hoger opgeleide medewerkers zitten.
Dank je voor deze mooie beschouwing! Ik plaats een linkje onder het ‘officiële’ blog op http://storiesguy.blogspot.com/2011/10/blogkermis-wat-is-de-kracht-van-de.html
@Pieter,
Dank je. Had ik willen doen maar het was gisteravond laat en vandaag was het zo’n dag zonder pauzes… Dus je hebt me een werkje bespaard.
Oké, snap ik. Wel is de praktijk dat veel vragen worden gesteld aan mensen die aan het opruimen zijn. Die moeten iemand dus altijd doorsturen. Ik har vroeger een collega met bibliotheekopleiding die graag zo’n baliefunctie bij de OBA wilde, maar geweigerd werd vanwege haar opleiding. Dat snap ik toch echt niet. Ook ken ik bibliotheken zonder inlichtingenbureau. Maar ik geef meteen toe dat ik er onvoldoende van af weet. Ik vond alleen die eisen van de OBA vreemd.