Naar aanleiding van de discussie bij mijn vorige post over de klassieke bibliotheek schoot me een uitspraak van Boudewijn Büch te binnen over bibliotheken: de beste openbare bibliotheek is een dichte openbare bibliotheek. Want dáár wil je naar binnen! Waar het niet mag! Dat maakt nieuwsgierig…

Dat komt wel overeen met het beeld dat ik heb bij “mijn” klassieke bibliotheek. Niet een bibliotheek waar je niet in mag, maar wel een bibliotheek die je uitdaagt, waar je graag naar binnen wil, waar je graag bij wil horen. Waar je misschien ook wel eens moeite voor moet doen maar dat heb je er wel voor over. Niet altijd, soms wil je gewoon een lekkere thriller en dan ga je naar een van de “makkelijke” bibliotheken, de keuze is aan de lezer.

Ik heb het Büch ooit horen zeggen maar ik weet niet meer hoe de uitspraak precies was, dus ik durf het niet als citaat op te nemen. Volgens mij heb ik iets soortgelijks ook eens gelezen in een van zijn boeken over bibliotheken. Zal het eens opzoeken, heb na morgen toch kerstvakantie…