De basisbibliotheek “met 1000 sleutelteksten uit de cultuurgeschiedenis der Lage Landen” werd met veel poeha aangekondigd. Er was zelfs een speciale bijlage bij het NRC gemaakt dus dan zou het wel heel bijzonder zijn.

Dit weekend had ik eindelijk tijd om eens te kijken wat dat nou inhield. Het was heel anders dan ik had verwacht. Om te zeggen dat het tegenviel zou flauw zijn want ik had geloof ik niet zo heel veel verwachtingen maar het kwam me wel heel erg bekend voor. Ik heb in het verleden toch al eens op zo’n site het verhaal van de Beatrijs gelezen?

Maar toen bleek dat ik me weer eens niet goed genoeg verdiept had in het geheel: de Basisbibliotheek is een onderdeel van de Digitale bibliotheek der Nederlandse letteren. Die 1000 sleutelteksten (waarvan pas de helft er in zit) zijn een keuze uit de enorme hoeveelheid teksten die al gedigitaliseerd zijn. De Beatrijs zit niet in de basisbibliotheek maar is verder wel te raadplegen op de gewone site.

Ik vraag me toch af wat het doel van die basisbibliotheek is. Is het bedoeld om teksten die altijd verborgen waren beschikbaar te maken? Is het bedoeld om een aantal belangrijke teksten met elkaar in verband te brengen? Of is het gewoon een leuke actie om de site onder de aandacht te brengen? Ik vermoed dat laatste en dat is ze dan goed gelukt. Door het “duizend sleutelteksten uit de cultuurgeschiedenis” te noemen kunnen ze er ook gemakkelijk Simon Stevin opnemen maar ik vind het een beetje flauw om dan ook iets als “weeën in de nacht” van Beatrijs Smulders op te nemen. Die moet nog maar bewijzen dat ze het 400 jaar uithoudt. Maar dat zal wel weer gezeur van mijn kant zijn.

Maar het knarst wel een beetje voor mijn gevoel. De site is bedoeld voor wetenschappers en studenten volgens mij (kijk maar eens naar Hofwijck, bijna niet te lezen met al die noten) maar zo’n Basisbibliotheek suggereert toch iets voor een groot publiek. Ik vind het leuk hoor, al snap ik er maar weinig van. Maar het knarst.

En dan die verwijzingen naar de originele tekst. Ik had toch op zijn minst een plaatje van een half verkruimeld foliant verwacht, maar heel vaak verwijzen ze naar 19e eeuwse heruitgaves. Jammer. Is een stuk minder romantisch.

En die naam… Heeft er al iemand uit de branche durven protesteren?