“Dag kapper!” Met veel moeite deed het jongetje de deur achter zich dicht. “He Nuredin!” riep de kapper vanuit het keukentje.

“Wat heb jij een een mooi zwartepietenpak aan zeg! Hoe kom je daar aan?”

“Heeft oma voor mij gekocht.” “Prachtig! Waar heeft ze dat gekocht?” “Bij Bart Smit.”

“Mooi hoor! Je bent net een echte zwarte piet. En wat staat die kleur je goed. Kleurt prachtig bij je zwarte krullen. Dat heeft oma heel mooi uitgezocht, die kleur.” “Dit was de enige kleur die ze hadden.”

Het jongetje zat te stuiteren op het bankje. “Morgen komt Sinterklaas aan in Gouda. En zondag hier in Amsterdam. Dan gaan we kijken. De pakjesboot is lek. En alle zwarte pieten zijn in het water gesprongen.”

“Wat erg zeg. Gaat de boot dan zinken? En hoe moet dat dan met alle cadeautjes? Gaan die ook zinken?”

Nuredin dacht even na. “Nee, die zitten op een andere boot.”

“Als Sinterklaas hier in Amsterdam komt dan gaan we kijken. En dan krijg ik snoep. Heéél veel snoep. En dat ga ik allemaal opeten.”

“Nu ga ik weer.”

“Dat is goed. Doe je de groeten aan je oma? Dag!”

“Dat was mijn buurjongetje. Kon je merken dat hij ADHD heeft?” vroeg de kapper.