Vorige week schreef ik dat ik vond dat bibliothecarissen in het algemeen niet zelfverzekerd genoeg waren. Dat geldt niet voor iedereen, in elk geval niet voor Australische bibliothecarissen.

Een van mijn beste vriendinnen woont sinds een paar weken in Melbourne en ik had haar aangeraden om het boek The fatal shore van Robert Hughes te lezen. Vanmiddag kreeg ik dit mailtje van haar:  Ik heb je suggestie opgevolgd en ben meteen naar de bieb gegaan om dat boek te lenen. Leuke bibliothecaris die jouw suggestie marxistisch vond en mij een ander boek aan de hand heeft gedaan met een objectievere blik. Hij vroeg goed door. Er wordt trouwens piano gespeeld in de bieb en de City Library heeft de beste koffietent van melbourne.

Hoera voor die bibliothecaris! Uiteraard ben ik het niet met hem eens en dat zal ik mijn vriendin ook vertellen maar ik ben wel onder de indruk van zijn zelfverzekerdheid. Het is inderdaad niet het makkelijkst leesbare boek dat er bestaat en ik heb begrepen dat veel Australiërs zich er in het verleden nogal over hebben opgewonden want Hughes schetst bepaald geen positief beeld van de geschiedenis van Australië. Maar ja, die geschiedenis is niet erg positief en ik ben ervan overtuigd dat mijn vriendin zeker de eerste 400 bladzijdes prima aankan (daarna wordt het een beetje saai). Librarything heeft trouwens ook niks op het boek aan te merken….

Maar goed, in de City Library in Melbourne zit dus een bibliothecaris die zijn vak heel serieus neemt. Uiteraard zijn die er meer in de wereld, maar ik vond het toch te toevallig om het niet even te melden. Weten we dat ook weer. Marxistisch, pfoeh!