In het NRC van zaterdag stond een bericht over een tentoonstelling van de fotograaf Hans Aarsman met als titel Liever een foto van een espressoapparaat dan een kopje koffie.

Intrigerende titel maar een nog intrigerendere tentoonstelling. Aarsman heeft bedacht dat een foto een prima vervanging kan zijn van een voorwerp waar je een herinnering aan hebt, en die neemt nog minder ruimte in beslag ook. Hij fotografeert iets (bijvoorbeeld een oud knutselwerkje uit zijn jeugd) en gooit het origineel vervolgens weg. Op de tentoonstelling zijn niet alleen foto’s te zien van spullen die hij heeft weggegeven of weggegooid maar ook van dingen die hij graag zou willen hebben. Volgens hem neemt consumptiedrift af door gewilde artikelen te fotograferen.

Vraag me af of het zo simpel is maar het is wel een interessante gedachte. En een die regelrecht indruist tegen die van de belevenis en de beleveniseconomie. Zou je die denktrant ook kunnen doortrekken naar lezen? Zoiets als “lezen over iets bespaart een heleboel tijd en energie” maar ja, dat is natuurlijk het aloude lezen is reizen in je luie stoel. En dat klinkt toch meteen weer een stuk truttiger.