Iedereen altijd prijs
Dit bord zag ik vorige week op de kermis op het Lange Voorhout in Den Haag. Ik vond het een prachtig bord, niet alleen omdat het visueel zo sterk is maar het is ook zo ontzettend duidelijk.
Ik weet niet waarom dit bord me te binnen schoot toen ik het stuk van Wim Keizer in Bibliotheekblad las over de toekomstplannen die de VOB en het SIOB afzonderlijk van elkaar aan het maken zijn. Misschien omdat ik weer alleen maar las over procedures en niet over inhoud? Zoals ik bij Bibliotheek.nl ook alleen maar over processen lees en ze daar bij inhoud alleen aan “content” lijken te denken en niet aan de inhoud van het vak. (overigens hoera voor Jan Klerk, want dankzij zijn blog horen we überhaupt iets over de achtergronden van BNL)
Procedures en processen die wéér niet tot die aansprekende, inhoudelijke visie op nut en noodzaak van het werk van de openbare bibliotheek zullen leiden, zoals de Raad voor Cultuur die zo node mist. Processen en procedures waarin iedereen weer zijn zegje gaat doen maar waar de meningen verdeeld zullen blijven en die ons dus niet echt verder zullen brengen.
Terwijl we het volgens mij over hele andere dingen moeten hebben, zoals Pieter Offermans zegt: waartoe zijn de bibliotheken op aard? Welke meerwaarde voegen zij, ook in de 21e eeuw, aan het leven van mensen toe? Maar ik ben bang dat die vraag vermalen zal worden in al die procedures en stappenplannen. Dat het weer meer van hetzelfde zal worden en dat er uiteindelijk een slap compromis bereikt zal worden: iedereen altijd prijs. Maar wel een prijs waar je niks aan hebt, zoals dat gaat met spullen van de kermis.
Misschien gaat het weer mis (en krijgt iedereen z’n plastic horloge uit de grijpautomaat). Maar ik heb goede hoop. De tijd staat ons niet langer toe om de discussie over het nut van de bibliotheek te mijden. De digitalisering en het politiek-economische klimaat nopen ons om te onderzoeken waarom de bibliotheken op aard zijn. Wie blijft doormodderen over bijzaken, is binnenkort passé.
En dan zijn er natuurlijk ook nog de Tenaanvals, Jan Klerken, StoriesGuys, Rob Bruijnzeelsen, Marina Poldermannen en al die andere bevlogen mensen met visie die de discussie weer op het goede spoor kunnen brengen!
Ik help het je hopen…
Maar het probleem is volgens mij dat iedereen teveel overtuigd is van zijn eigen gelijk om open te staan voor discussie. En daar veranderen bevlogen mensen weinig aan.
Ik heb nog nooit een reactie op mijn blog gehad van “de mensen die er toe doen”. Misschien lezen ze me niet maar ik denk eigenlijk dat ze het gewoon niet interessant genoeg vinden. Of niet belangrijk genoeg. En dat is nou precies het probleem.
Jazeker, soms is het om moedeloos van te worden, maar…
Misschien doen ‘de mensen die er toe doen’ er minder toe dan je denkt.
Ik geloof dat echte veranderingen bottom-up verlopen. Geïnitieerd door een kleine, maar groeiende groep van bevlogen mensen. Langzaam maar zeker steeds meer initiatieven uitzetten, die laten zien hoe het ook kan. Daarom volg ik jouw blog. Ik doe hier inspirerende ideeën op, zoals die fantastische wensmuur waarover je laatst schreef. En natuurlijk hoop ik dat ik met mijn eigen blog op dezelfde manier een aantal branchegenoten bereik.
Ik ben het met je eens dat echte verandering van onderop komt. Maar die kan wel versneld worden met ondersteuning van bovenaf.
Mijn verbazing over gebrek aan reacties van “de mensen die ertoe doen” komt omdat het m.i. bewijst dat er nogal autistisch gewerkt wordt: zonder overleg met “het veld” of “de branche”, zonder overleg met de afnemers. Het versterkt het beeld van een klein clubje dat “zijn ding” doet en het vervolgens over de schutting kiepert. En dat is niet de manier waarop je duurzaam dingen verandert.