Afscheid van het vak
Nee, ik neem geen afscheid. Dit keer niet. Vandaag was het de beurt aan vier mensen die vergroeid zijn met het bibliotheekwerk, in Noord- en Zuid-Holland en daarbuiten. Len van Twisk, Rammy Speyer, Theo de Ruiter en Gerard Alders namen vandaag afscheid van ProBiblio. Samen zaten ze 152 jaar in het vak en nu gaan ze weg.
Met alle vier heb ik de afgelopen jaren samengewerkt, in verschillende hoedanigheden en op verschillende manieren. Len, Theo, Gerard en Rammy vertegenwoordigen elk een ander aspect van het bibliotheekwerk: Kwaliteitszorg, Leesbevordering, Cultuur, Financiën, Management en Innovatie. Van alle vier heb ik dingen geleerd, ervaringen afgekeken en ik heb vooral heel veel lol met ze gehad.
Het was een leuk feestje. Wat zeg ik: het was een héél leuk feestje. Vanwege het vrolijke programma (met als hoogtepunt het hilarische verhaal van André Brouwer die in een soort van cirkelredenering de feestvarkens fijntjes typeerde) maar vooral vanwege de aanwezigen. Er was niet bezuinigd op het uitnodigingenbeleid met als gevolg dat het één groot weerzien was. Eén grote reunie, niet alleen van mensen die in het verleden bij ProBiblio gewerkt hebben maar ook van mensen uit bibliotheken en van aanverwante organisaties. Er werd veel gepraat: over wat iedereen zo al deed, waar iedereen zo al zat en vooral ook over het vak. Het was gezellig en inspirerend maar ook wel een beetje pijnlijk.
Want er was ook een aantal mensen niet aanwezig. De mensen die binnenkort hun baan gaan verliezen waren bepaald niet in de stemming voor een feestje. Heel begrijpelijk. En wrang. Want terwijl op het feestje werd getreurd over het verlies van 152 jaar bibliotheekervaring verlaat straks nog eens zoveel jaar aan ervaring via de achterdeur het pand.
Jammer. Jammer voor de organisatie en jammer voor het vak. Zonde dat mensen met een bibliotheekhart het vak verlaten. Het is de pensionado’s natuurlijk van harte gegund en ik hoop dat ze nog een lang en gelukkig leven zullen hebben maar ik vraag me wel af wie die gaten gaat opvullen. Waar vinden we nog mensen met zoveel vakmanschap en zoveel passie? Met zo’n visie op het vak en zo’n duidelijk idee over wat de bibliotheek kan betekenen? Ik heb er een hard hoofd in. Maar ik blijf geloven in een toekomst, ook zonder deze kanjers.
Misschien kan Ineke deze dan ook printen?
We kunnen het haar vragen?
Maar da’s een beetje mosterd na de maaltijd en die van jou kwam precies op tijd. Maar misschien ga ik het ze wel nasturen 🙂
Je hebt mijn gemengde gevoelens goed onder woorden gebracht. Zo’n mooi afscheidsfeest met een groot reüniegehalte, en tegelijkertijd weet je dat er collega’s verdrietig rondlopen omdat zij gedwongen zullen vertrekken. Het was goed dat zij genoemd werden. En ik vertrouw er op dat zij niet via de achterdeur het pand zullen verlaten, want ook deze collega’s zullen we heel erg gaan missen.
Ik begrijp je zorgen helemaal. 152 Jaar werkervaring vertrekt, en er worden nagenoeg geen nieuwe medewerkers aangenomen… En dan is er ook nog geen specifieke bibliotheekopleiding meer. Toch weet ik uit ervaring dat genoeg jonge neerlandici, taalwetenschappers, historici e.d. met een passie voor de bibliotheek staan te trappelen om aan de slag te mogen. Aan goede mensen geen gebrek. Het is aan de werkgevers om moed te tonen en hen aan te nemen.
Ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van neerlandici en (vooral van) historici, maar mijn ervaring is dat die toch de neiging hebben om het wiel opnieuw uit te vinden. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn maar ’t helpt soms wel als er iemand is met wat meer achtergrondkennis.
Het ergste van het ontbreken van een bibliotheekopleiding is niet een gebrek aan kennis, maar het gemis van een beroepshouding. En de desinteresse van veel werkgevers om die houding door te geven.