In het schooljaar 2005/2006 volgde ik het programma Nieuw Elan, een programma dat was ontwikkeld door Universiteit Nijenrode in opdracht van de VOB. Omdat wij de vierde groep waren die dit programma volgde waren wij Nieuw Elan IV. Ruim een half jaar lang zaten we elke maand drie dagen lang op de campus van Nijenrode en hielden we ons bezig met strategisch denken, positionering, co-creëren, organiseren en ondernemen. Werkgroepen van ’s ochtends vroeg tot diep in de avond met meestal nog een discussie na aan de bar. Het was een hele leerzame en vooral ook inspirerende tijd, niet in de laatste plaats door de inspirerende programmadirecteur Marijke Broekhuijsen. Het draaide allemaal om persoonlijke ontwikkeling en voor mijn gevoel waren we allemaal een kop groter gegroeid toen we klaar waren.

Vandaag kwamen we voor het eerst sinds zeven jaar weer bij elkaar. Om te horen wat er allemaal gebeurd is in de tussentijd en om over het vak te praten. En dat was prettig. Omdat we elkaar goed kennen en omdat we ons niet beter hoeven voor te doen dan we zijn. Omdat we niet politiek-correct hoeven te zijn of op onze woorden moeten passen maar open en vrij kunnen praten over wat ons bezig houdt. We hebben het gehad over hoe we om gaan met gemeentes, met politiek en met bezuinigingen, over reorganisaties en samenwerkingsverbanden. Met als terugkerende vraag Is de bibliotheek het tuinpad van mijn vader? Iets van vroeger, iets waar we misschien naar terug verlangen maar wat voorgoed voorbij is? We hebben geen eenduidig antwoord op die vraag kunnen formuleren, maar we hebben allemaal weer eens met een nieuwe blik naar ons eigen vak gekeken en dat is altijd goed. En ook dit keer gingen we na het officiële gedeelte aan de borrel. Ook weer gezellig. Deze bijeenkomst is ons allemaal erg goed bevallen. Over twee jaar gaan we het opnieuw doen, in Emmen dit keer. Daar kijk ik nu al naar uit.