De bibliotheek tegen de eenzaamheid
Wie het precies was weet ik niet meer, misschien was het Paul van Royen of iemand bij een gemeente, maar een jaar of 6 geleden zei een keer iemand tegen me dat uit onderzoek was gebleken dat er steeds meer eenzame mensen in Nederland kwamen. “Daar zouden de bibliotheken zich eens op moeten richten. Die zijn daar uitermate geschikt voor. Let op mijn woorden: over een paar jaar willen gemeentes dat bibliotheken voorzieningen gaan treffen voor eenzame bewoners.”
Ik vond het toen een tamelijk bizarre opmerking. Bibliotheken kwamen net uit al hun fusieprocessen en waren vooral druk bezig met zichzelf: scheiding in frontoffice en backoffice of toch functiespecialisten, vraagontwikkeling en inrichtingsconcepten. Eenzamheid bestrijden leek me heel erg vaag en soft en bepaald niet des bibliotheeks.
Inmiddels denk ik daar anders over. Heel langzaam ben ik tot inzicht gekomen (zie ook de 1825 dagen). Maar ik werd in dat idee bevestigd na een gesprek met een ouderenwerker vorig jaar. Die vertelde dat ze onlangs op huisbezoek was geweest bij een mevrouw die had gezegd dat ze het zo jammer vond dat de bibliotheek in Sassenheim niet op zondag open was, zoals in Lisse. “Want nu kan ik nergens naar toe op zondag. Ik wil niet naar de ouderensoos, want dan ziet iedereen dat ik eenzaam ben. En naar de bibliotheek kun je gewoon gaan zonder dat opvalt. Maar ja, dat kan niet in Sassenheim.”
Slik. “Ja”, zei die ouderenwerker “dat had ik ook niet verwacht. Misschien moeten we toch een keertje praten over wat er zoal leeft”. Ja, moeten we misschien toch een keertje doen…
Recente reacties